|
Nowotwory łagodne, złośliwe i nieokreślone (w tym torbiele i polipy)
Rzadko: zespół mielodysplastyczny.
|
|
Zaburzenia krwi i układu chłonnego
Często: niedokrwistość, trombocytopenia (patrz punkt 4.4) lub leukopenia, które często ustępują w miarę postępu leczenia i zawsze ustępują całkowicie po odstawieniu kwasu walproinowego.
Niezbyt często: pancytopenia.
Rzadko: niewydolność szpiku kostnego, w tym aplazja czysto czerwonokrwinkowa, agranulocytoza, niedokrwistość makrocytyczna, makrocytoza, limfopenia, neutropenia.
|
|
Zaburzenia endokrynologiczne
Niezbyt często: zespół niewłaściwego uwalniania wazopresyny (SIADH), hiperandrogenizm (hirsutyzm, wirylizm, trądzik, łysienie typu męskiego i (lub) podwyższone stężenia androgenów).
Rzadko: niedoczynność tarczycy.
|
|
Zaburzenia metabolizmu i odżywania
Bardzo często: hiperamonemia. Mogą wystąpić niewymagające przerwania leczenia przypadki odosobnionej umiarkowanej hiperamonemii bez zmiany parametrów czynnościowych wątroby. Zgłaszano również przypadki związane z objawami neurologicznymi. W takich przypadkach należy wykonać dalsze badania diagnostyczne.
Często: przyrost masy ciała (czynnik ryzyka policystycznych jajników – choroby wymagającej ścisłej obserwacji lub utrata masy ciała, zwiększony apetyt lub spadek apetytu, hiponatremia.
Rzadko: otyłość.
|
|
Zaburzenia psychiczne
Często: splątanie, omamy, agresja*, pobudzenie*, zaburzenia koncentracji*.
Niezbyt często: drażliwość, nadaktywność.
Rzadko: nietypowe zachowanie*, nadaktywność psychoruchowa*, zaburzenia uczenia się*.
*Te działania niepożądane były głównie obserwowane u dzieci.
|
|
Zaburzenia układu nerwowego
Bardzo często: drżenia.
Często: zaburzenia pozapiramidowe (częściowo odwracalne), stupor, senność, parestezje, drgawki, zaburzenia pamięci, bóle głowy, oczopląs i zawroty głowy.
Niezbyt często: śpiączka, encefalopatia, letarg, przemijający parkinsonizm, spastyczność i ataksja, nasilone drgawki. Encefalopatię niezbyt często obserwowano krótko po zastosowaniu produktów leczniczych zawierających kwas walproinowy. Patogeneza jest niejasna, jednakże encefalopatia ustępuje po odstawieniu kwasu walproinowego. W niektórych przypadkach opisywano zwiększone stężenia amoniaku, a także zwiększone stężenia fenobarbitalu w przypadku leczenia skojarzonego z fenobarbitalem.
Rzadko: przemijające otępienie związane z przemijającą atrofią mózgu, zaburzenia funkcji poznawczych. Rzadko donoszono o przypadkach przewlekłej encefalopatii z takimi objawami neurologicznymi jak zaburzenia wyższych funkcji korowych, zwłaszcza po zastosowaniu większych dawek lub leczenia skojarzonego z innymi lekami przeciwpadaczkowymi. Patogeneza tych zjawisk nie została jednak wyjaśniona.
Częstość nieznana: sedacja.
|
|
Zaburzenia ucha i błędnika
Często: głuchota (częściowo nieodwracalna).
Częstość nieznana: szumy uszne.
|
|
Zaburzenia naczyniowe
Często: krwawienie.
Niezbyt często: zapalenie naczyń.
|
|
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia
Niezbyt często: wysięk w opłucnej.
|
|
Zaburzenia żołądka i jelit
Bardzo często: nudności.
Często: wymioty, zaburzenia dziąseł (głównie przerost dziąseł), zapalenie jamy ustnej, biegunka, zwłaszcza na początku leczenia, dyskomfort w nadbrzuszu ustępujący zwykle w ciągu kilku dni mimo dalszego leczenia.
Niezbyt często: uszkodzenie trzustki, czasem prowadzące do zgonu, nadmierne ślinienie się (szczególnie na początku leczenia).
|
|
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
Często: zależne od dawki, ciężkie (czasem prowadzące do zgonu) uszkodzenie wątroby. Ryzyko uszkodzenia wątroby jest znacznie większe u dzieci, zwłaszcza otrzymujących leczenie skojarzone z innymi lekami przeciwpadaczkowym.
|
|
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
Często: nadwrażliwość, przejściowa i (lub) zależna od dawki utrata włosów, zaburzenia paznokci i łożyska paznokci.
Niezbyt często: obrzęk naczynioruchowy, wysypka, zmiany w owłosieniu (np. zmiany struktury włosa, zmiany koloru włosa, nieprawidłowy wzrost włosów).
Rzadko: toksyczna nekroliza naskórka, zespół Stevensa-Johnsona, rumień wielopostaciowy, wysypka polekowa z eozynofilią i objawami ogólnymi (DRESS).
|
|
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej
U pacjentów przyjmujących kwas walproinowy przez długi czas donoszono o przypadkach zmniejszenie gęstości mineralnej kości (od osteoporozy do złamań patologicznych). Mechanizm, za pomocą którego kwas walproinowy wpływa na metabolizm kości, pozostaje nieznany.
Rzadko: toczeń rumieniowaty układowy, rabdomioliza.
|
|
Zaburzenia nerek i dróg moczowych
Niezbyt często: niewydolność nerek.
Rzadko: nietrzymanie moczu, kanalikowo-śródmiąższowe zapalenie nerek, odwracalny zespół Fanconiego (kwasica metaboliczna, fosfaturia, aminoacyduria, glikozuria), przy czym mechanizmy nie zostały do końca poznane.
|
|
Zaburzenia układu rozrodczego i piersi
Często: bolesne miesiączkowanie.
Niezbyt często: brak miesiączki.
Rzadko: bezpłodność u mężczyzn, podwyższone stężenie testosteronu i policystyczne jajniki.
|
|
Wady wrodzone, choroby rodzinne i genetyczne
Częstość nieznana: wady wrodzone i zaburzenia rozwojowe.
|
|
Zdarzenia ogólne i stany w miejscu podania
Niezbyt często: obniżona temperatura ciała, obrzęk obwodowy o nasileniu innymi niż ciężkie.
|
|
Badania diagnostyczne
Rzadko: kwas walproinowy może obniżać stężenie co najmniej jednego czynnika krzepnięcia i hamować drugą fazę agregacji płytek krwi, wydłużając czas krwawienia. Może to zmieniać wyniki badań krzepliwości krwi (np. wydłużenie czasu protrombinowego, czasu częściowej tromboplastyny po aktywacji, czasu trombinowego lub INR). Może wystąpić niedobór biotyny/biotynidazy.
|
