Bisoratio 5 mg 30 Tabletek

Nadciśnienie tętnicze i przewlekła stabilna dławica piersiowa

Dawkowanie należy dostosować do skuteczności leczenia i częstości tętna pacjenta. Zalecana dawka początkowa podawana raz na dobę, która u niektórych pacjentów jest dawką skuteczną, wynosi 5 mg.
W razie konieczności dawkę początkową należy stopniowo zwiększać. Najczęściej stosowana dawka podtrzymująca podawana raz na dobę wynosi 10 mg. Maksymalna dawka dobowa wynosi 20 mg.
W każdym przypadku należy stosować najmniejszą dawkę skuteczną.

Przewlekła stabilna niewydolność serca o stopniu umiarkowanym do ciężkiego

Lek stosuje się u pacjentów z rozpoznaną przewlekłą stabilną niewydolnością serca, u których nie występowała ostra niewydolność w ciągu ostatnich sześciu tygodni, oraz u których przez co najmniej dwa ostanie tygodnie nie dokonywano zmian w sposobie leczenia choroby podstawowej.
Przed rozpoczęciem leczenia bisoprololem pacjenci powinni być leczeni inhibitorem konwertazy angiotensyny w dawce optymalnej (lub innym lekiem rozszerzającym naczynia w przypadku nietolerancji inhibitorów ACE), lekiem moczopędnym oraz - razie konieczności – glikozydem nasercowym.

Faza doboru dawki

Leczenie przewlekłej stabilnej niewydolności serca bisoprololem wymaga fazy doboru dawki.
Leczenie należy rozpocząć od małej dawki, a następnie zwiększać ją stopniowo zgodnie ze schematem zamieszczonym poniżej.

• 1,25 mg raz na dobę przez 1 tydzień (do tego dawkowania dostępne są preparaty o innej zawartości leku). Jeśli ta dawka jest dobrze tolerowana, należy ją zwiększyć do:
• 2,5 mg raz na dobę przez 1 tydzień. Jeśli ta dawka jest dobrze tolerowana, należy ją zwiększyć do:
• 3,75 mg raz na dobę przez 1 tydzień (do tego dawkowania dostępne są preparaty o innej zawartości leku). Jeśli ta dawka jest dobrze tolerowana, należy ją zwiększyć do:
• 5 mg raz na dobę przez 4 tygodnie. Jeśli ta dawka jest dobrze tolerowana, należy ją zwiększyć do:
• 7,5 mg raz na dobę przez 4 tygodnie. Jeśli ta dawka jest dobrze tolerowana, należy ją zwiększyć do:
• 10 mg raz na dobę (dawka podtrzymująca).

Po pierwszym zastosowaniu dawki 1,25 mg należy obserwować pacjenta przez 4 godziny; należy zwracać szczególna uwagę na ciśnienie tętnicze, tętno, zaburzenia przewodnictwa , objawy nasilenia niewydolności serca).

• Nadwrażliwość na bisoprolol lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.
• Ostra niewydolność serca lub dekompensacja niewydolności serca, jeżeli konieczne jest stosowanie dożylnej terapii inotropowej.
• Wstrząs kardiogenny.
• Blok przedsionkowo-komorowy 2. lub 3. stopnia, z wyjątkiem pacjentów z wszczepionym rozrusznikiem serca.
• Zespół chorej zatoki.
• Blok zatokowo-przedsionkowy.
• Objawowa bradykardia (z czynnością skurczową serca poniżej 60 przed rozpoczęciem leczenia).
• Objawowe niedociśnienie (ciśnienie skurczowe krwi poniżej 100 mmHg).
• Ciężka astma oskrzelowa lub ciężka przewlekła choroba obturacyjna płuc.
• Ciężkie zaburzenia krążenia w tętnicach obwodowych lub ciężkie postacie zespołu Raynauda.
• Kwasica metaboliczna.
• Nieleczony guz chromochłonny nadnercza.

Zaburzenia układu nerwowego
Często: zawroty głowy, bóle głowy
Rzadko: omdlenia

Zaburzenia naczyniowe
Często: uczucie zimna lub drętwienia w kończynach, niedociśnienie zwłaszcza u pacjentów z niewydolnością serca
Zaburzenia żołądka i jelit
Często:dolegliwości żołądka i jelit takie jak mdłości, wymioty, biegunka, zaparcie.

Zaburzenia psychiatryczne
Niezbyt często: zaburzenia snu, depresja.
Rzadko: koszmary senne, halucynacje.

Zaburzenia serca
Bardzo często: bradykardia (u pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca)
Często: nasilenie istniejącej niewydolności serca (u pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca)
Niezbyt często: zaburzenia przewodnictwa, nasilenie istniejącej niewydolności serca (u pacjentów z nadciśnieniem lub dławicą piersiową), bradykardia (u pacjentów z nadciśnieniem lub dławicą piersiową).

Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia
Niezbyt często: skurcz oskrzeli u pacjentów z astmą oskrzelową lub obturacyjnymi chorobami dróg oddechowych w wywiadzie.
Rzadko: alergiczne zapalenie błony śluzowej nosa.

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej
Niezbyt często: osłabienie siły mięśni, kurcze mięśni.

Zaburzenia ucha i błędnika
Rzadko: zaburzenia słuchu.

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
Rzadko: reakcje nadwrażliwości takie jak świąd, zaczerwienienie skóry, wysypka.
Bardzo rzadko: wypadanie włosów. Leki beta-adrenolityczne mogą powodować nawroty łuszczycy lub nasilać jej objawy oraz spowodować łuszczycopodobne zmiany skórne.

Zaburzenia oka
Rzadko: zmniejszenie wydzielania łez.
Bardzo rzadko: zapalenie spojówek.

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
Rzadko: zapalenie wątroby.

Badania diagnostyczne
Rzadko:Zwiększone stężenia triglicerydów w surowicy, zwiększenie aktywności aminotransferaz we krwi (aminotransferazy alaninowej - AlAT, aminotransferazy asparaginowej - AspAT).

Zaburzenia układu rozrodczego i piersi
Rzadko: zaburzenia potencji.

Substancje pomocnicze: laktoza jednowodna, celuloza mikrokrystaliczna, magnezu stearynian, krospowidon.