Codipar

W przypadku stosowania paracetamolu w zalecanych dawkach występują bardzo rzadko.
Mogą pojawić się:

• odczyny alergiczne: świąd, pokrzywka, wysypka, rumień;

• zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego: nudności, wymioty;

• upośledzenie czynności wątroby i nerek;

• sporadycznie: methemoglobinemia, agranulocytoza, małopłytkowość.

• Uczulenie na paracetamol lub inne składniki preparatu.

• Ciężka niewydolność wątroby lub nerek.

• Choroba alkoholowa.

W czasie stosowania paracetamolu nie należy jednocześnie spożywać alkoholu.
Niewskazane jest jednoczesne stosowanie kilku preparatów zawierających paracetamol
(acetaminofen), ponieważ może dojść do przedawkowania. Stosować ostrożnie u osób
z niewydolnością wątroby i nerek. Szczególne ryzyko uszkodzenia wątroby istnieje u osób
głodzonych i regularnie spożywających alkohol.

Poniżej 5% pacjentów uczulonych na pochodne kwasu salicylowego może być
również uczulonych na paracetamol.

Paracetamol zwiększa siłę działania leków przeciwzakrzepowych z grupy kumaryny
i indandionu oraz potęguje działanie kofeiny.

Metoklopramid przyspiesza, a skopolamina opóźnia wchłanianie paracetamolu z przewodu
pokarmowego (dotyczy podawania doustnego).
Salicylamid wydłuża czas wydalania paracetamolu.

Paracetamol stosowany z inhibitorami MAO może wywołać stan pobudzenia i wysoką
gorączkę.

Ryfampicyna, leki przeciwpadaczkowe, leki nasenne i alkohol, stosowane z paracetamolem,
mogą spowodować uszkodzenie wątroby.

Podawanie paracetamolu jednocześnie z niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi
u pacjentów z niewydolnością nerek może nasilać chorobę nerek.

Stosowanie podczas ciąży

W przeprowadzonych dotychczas badaniach u kobiet ciężarnych nie stwierdzono

niekorzystnego wpływu paracetamolu stosowanego w zalecanych dawkach.

Produkt leczniczy może być stosowany w okresie ciąży tylko w razie zdecydowanej konieczności.

Stosowanie w okresie laktacji
Paracetamol przenika do mleka kobiecego.

Z dostępnych danych wynika, że karmienie piersią nie jest przeciwwskazaniem do
zastosowania paracetamolu.

Paracetamol nie powoduje zaburzenia sprawności psychofizycznej, zdolności prowadzenia pojazdów
mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu.

Przypadkowe lub zamierzone przedawkowanie paracetamolu może spowodować w ciągu kilku
do kilkunastu godzin objawy takie jak nudności, wymioty, nadmierną potliwość, senność i ogólne
osłabienie. Objawy te mogą ustąpić następnego dnia, pomimo że zaczyna się rozwijać uszkodzenie
wątroby, które następnie daje o sobie znać rozpieraniem w nadbrzuszu, powrotem nudności
i żółtaczką.

W każdym przypadku przyjęcia jednorazowo paracetamolu w dawce 5 g lub więcej trzeba
sprowokować wymioty, jeśli od zażycia nie upłynęło więcej czasu niż godzina i skontaktować się
natychmiast z lekarzem. Warto podać doustnie 60-100 g węgla aktywowanego, najlepiej
rozmieszanego z wodą.

Wiarygodnej oceny ciężkości zatrucia dostarcza oznaczenie paracetamolu we krwi. Wartość stężenia
w stosunku do czasu, jaki upłynął od zażycia jest wartościową wskazówką, czy i jak intensywnie

prowadzić leczenie odtrutkami. Jeśli takiego badania nie można wykonać, a prawdopodobna dawka
paracetamolu była duża, trzeba wdrożyć bardzo intensywne leczenie odtrutkami: należy podać
conajmniej 2,5 g metioniny i kontynuować (już w szpitalu) leczenie acetylocysteiną lub (i) metioniną,
które są bardzo skuteczne w pierwszych 10-12 godzinach od zatrucia, ale prawdopodobnie są także
pożyteczne i po 24 godzinach. Leczenie zatrucia paracetamolem musi odbywać się w szpitalu, w
warunkach intensywnej terapii.