Effox long 50 tabletki o przedłużonym uwalnianiu 50 mg 30 tabl.

Dawkowanie powinno być ustalane indywidualnie, zgodnie z odpowiedzią kliniczną pacjenta.

Leczenie należy rozpoczynać od małych dawek, a następnie stopniowo je zwiększać, aż do uzyskania pożądanego działania leczniczego. Należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę.

Zwykle stosuje się 50 mg monoazotanu izosorbidu na dobę (1 tabletkę raz na dobę).

W przypadku zwiększonego zapotrzebowania na azotany dawkę można zwiększyć do 100 mg monoazotanu izosorbidu raz na dobę (2 tabletki raz na dobę).

Nie należy nagle przerywać leczenia. Dawkę należy zmniejszać stopniowo przez okres kilku dni.

Monoazotanu izosorbidu nie należy stosować:

• w razie nadwrażliwości na substancję czynną, inne azotany lub na którąkolwiek substancję pomocniczą;
• we wstrząsie kardiogennym z wyjątkiem sytuacji, w których przy pomocy odpowiedniego postępowania uzyskuje się wystarczająco wysokie ciśnienie późnorozkurczowe w lewej komorze serca;
• w kardiomiopatii przerostowej z zawężeniem drogi odpływu z lewej komory;
• w zaciskającym zapaleniu osierdzia;
• w tamponadzie serca;
• w ostrej niewydolności krążenia (wstrząs lub zapaść naczyniowa);
• w przypadku znacznego niedociśnienia tętniczego (ciśnienie skurczowe poniżej 90 mm Hg);
• w ciężkiej hipowolemii;
• u pacjentów z chorobami płuc: pod wpływem leku może dojść do nadmiernego przepływu krwi przez obszary płuc niedostatecznie wentylowane i, w konsekwencji, do hipoksemii. Szczególne ryzyko istnieje u pacjentów z pierwotnym nadciśnieniem płucnym oraz u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca;
• w trakcie leczenia monoazotanem izosorbidu nie wolno przyjmować inhibitorów 5-fosfodiesterazy, np. syldenafilu, tadalafilu, wardenafilu;
• w trakcie leczenia nitratami nie wolno stosować riociguatu, stymulatora rozpuszczalnej cyklazy guanylanowej;
• w ciężkiej niedokrwistości.

Zaburzenia układu nerwowego
Bardzo często: ból głowy.
Często: zawroty głowy (w tym zawroty głowy związane ze zmianą pozycji ciała), senność.

Zaburzenia serca
Często: tachykardia.
Niezbyt często: nasilenie dławicy piersiowej.

Zaburzenia naczyniowe
Często: niedociśnienie ortostatyczne.
Niezbyt często: zapaść naczyniowa (czasem ze zwolnieniem akcji serca i utratą przytomności).
Częstość nieznana: niedociśnienie.

Zaburzenia żołądka i jelit
Niezbyt często: nudności, wymioty.
Bardzo rzadko: zgaga.

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
Niezbyt często: skórne odczyny alergiczne (np. wysypka), nagłe zaczerwienienie twarzy z uczuciem gorąca.
Częstość nieznana: złuszczające zapalenie skóry.

Zaburzenia układu immunologicznego
Częstość nieznana: obrzęk naczynioruchowy.

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
Często: osłabienie.

Podczas stosowania azotanów organicznych zgłaszano przypadki wystąpienia znacznego obniżenia ciśnienia tętniczego z nudnościami, wymiotami, niepokojem, zblednięciem i nadmierną potliwością.

W trakcie terapii monoazotanem izosorbidu może dojść do przemijającego zmniejszenia ciśnienia cząsteczkowego tlenu we krwi, z powodu względnej redystrybucji przepływu krwi do słabiej wentylowanych części płuc. Może to prowadzić, szczególnie u osób z chorobą wieńcową, do niedotlenienia mięśnia sercowego.

Substancje pomocnicze: laktoza jednowodna, talk, krzemionka koloidalna bezwodna, celuloza mikrokrystaliczna, magnezu stearynian, poliwinylopirolidon, glicerolu distearynian, hypromeloza, wapnia wodorofosforan dwuwodny.