Hydroxyzinum VP 25 mg, 30 tabletek powlekanych
Hydroxyzinum VP jest lekiem o działaniu uspokajającym i przeciwlękowym. Jego działanie polega na hamowaniu aktywności niektórych podkorowych obszarów ośrodkowego układu nerwowego. Zmniejsza stan napięcia wewnętrznego, uczucie niepokoju, lęku, chwiejność emocjonalną oraz napięcie mięśniowe. Wykazuje również właściwości przeciwhistaminowe (działa na tak zwane receptory histaminowe, dzięki czemu zmniejsza świąd), przeciwbólowe oraz przeciwwymiotne. Substancją czynną leku jest hydroksyzyna w postaci chlorowodorku.
Lek Hydroxyzinum VP stosowany jest w leczeniu lęku, objawowym leczeniu świądu oraz w premedykacji przed zabiegami chirurgicznymi (tj. w farmakologicznym przygotowaniu do zabiegów chirurgicznych).
Leczenie lęku
Dorośli
Doustnie, 50 mg na dobę w 2 lub 3 dawkach podzielonych (np. dwa razy na dobę po jednej tabletce Hydroxyzinum VP 25 mg).
W ciężkich przypadkach stosuje się dawki do 300 mg/dobę.
Dzieci
Leku Hydroxyzinum VP nie należy stosować w leczeniu lęku u dzieci.
Objawowe leczenie świądu
Dorośli
Doustnie, początkowo 25 mg przed snem. W razie potrzeby dawkowanie można zwiększyć, podając 25 mg 3 lub 4 razy na dobę.
Dzieci w wieku powyżej 6 lat
Doustnie, 15 do 25 mg/dobę, a w razie potrzeby maksymalnie 50 do 100 mg/dobę, w dawkach podzielonych.
Dzieci w wieku od 3 do 6 lat
Doustnie, 5 do 15 mg/dobę, a w razie potrzeby maksymalnie 50 mg/dobę, w dawkach podzielonych.
Premedykacja przed zabiegami chirurgicznymi
Dorośli
Doustnie, 50 do 100 mg w pojedynczej dawce.
Dzieci
Doustnie, 0,6 mg/kg mc. w pojedynczej dawce.
Pacjenci w podeszłym wieku
Leczenie należy rozpoczynać, stosując połowę dawki zalecanej dla osób dorosłych.
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek i wątroby
Dawki należy zmniejszyć. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby leczenie należy rozpoczynać, stosując połowę zalecanej dawki leku.
U osób dorosłych maksymalna dawka pojedyncza wynosi 100 mg, a maksymalna dawka dobowa 400 mg.
Tabletki należy przyjmować po posiłkach i popijać wodą. Nie należy ich rozgryzać.
Kiedy nie stosować leku Hydroxyzinum VP:
- jeśli u pacjenta stwierdzono uczulenie (nadwrażliwość) na substancję czynną - hydroksyzynę lub którykolwiek z pozostałych składników leku Hydroxyzinum VP;
- jeśli u pacjenta występuje porfiria o przewlekłym, zaostrzającym się przebiegu.
Ostrzeżenia i środki ostrożności
Stosowanie leku Hydroxyzinum VP należy omówić z lekarzem:
- jeśli u pacjenta próg drgawkowy jest obniżony;
- jeśli u pacjenta występuje jaskra z zamkniętym kątem przesączania, utrudniony odpływ moczu z pęcherza moczowego, porażenna niedrożność jelit czy miastenia (nużliwość mięśni);
- jeśli pacjent zażywa równocześnie leki działające depresyjnie na ośrodkowy układ nerwowy.
Lek Hydroxyzinum VP może fałszować wyniki testów alergicznych, dlatego należy go odstawić 5 dni przed ich wykonaniem.
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem, jeśli wystąpi:
- wstrząs anafilaktyczny (pierwszymi objawami mogą być: duszność, obrzęk krtani i gardła, świąd skóry i jej zaczerwienienie, ból głowy, uczucie „ucisku”, zawroty głowy, znaczne osłabienie, aż do utraty przytomności włącznie; w ciężkich przypadkach może zagrażać życiu).
Bardzo częste działania niepożądane (u więcej niż 1 na 10 osób):
- senność.
Częste działania niepożądane (u 1 do 10 na 100 osób):
- suchość w jamie ustnej;
- zmęczenie, ból głowy, nadmierne uspokojenie.
Niezbyt częste działania niepożądane (u 1 do 10 na 1000 osób):
- nudności;
- złe samopoczucie, gorączka;
- zawroty głowy, bezsenność;
- drżenie, pobudzenie, splątanie (zaburzenia świadomości, zaburzenia orientacji czasu, miejsca, sytuacji lub własnej osoby).
Rzadkie działania niepożądane (u 1 do 10 na 10 000 osób):
- tachykardia (szybkie, nieprawidłowe bicie serca);
- zaburzenia akomodacji (objawiające się nieostrym widzeniem), niewyraźne widzenie;
- zaparcia, wymioty;
- reakcje nadwrażliwości ze strony układu immunologicznego;
- nieprawidłowe wyniki testów czynnościowych wątroby;
- drgawki, dyskineza (nieskoordynowane i niezależne od woli ruchy kończyn lub całego ciała);
- dezorientacja, omamy (spostrzeganie nieistniejących przedmiotów, osób);
- zatrzymanie moczu;
- świąd, wysypka rumieniowa, wysypka grudkowo-plamkowa, pokrzywka, zapalenie skóry;
- niedociśnienie (obniżenie ciśnienia tętniczego).
Bardzo rzadkie działania niepożądane (u mniej niż 1 na 10 000 osób, w tym pojedyncze
przypadki):
- wstrząs anafilaktyczny;
- skurcz oskrzeli (świszczący oddech, duszność);
- obrzęk naczynioruchowy (nagły obrzęk twarzy, kończyn lub stawów bez świądu i bólu);
- wzmożona potliwość;
- utrwalona wysypka polekowa;
- ostra uogólniona osutka krostkowa;
- rumień wielopostaciowy (czerwono-sine plamy na skórze i [lub] błonach śluzowych, niekiedy
z pęcherzami, gorączką i bólem stawów);
- zespół Stevensa-Johnsona (pęcherze na skórze i [lub] błonach śluzowych, które pękając przechodzą
w bolesne rany (nadżerki), często towarzyszy im gorączka, ból mięśni i stawów.
Nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych):
- zaburzenia rytmu serca typu torsade de pointes (częstoskurcz komorowy);
- wydłużenie odcinka QT.
Należy przerwać przyjmowanie leku i natychmiast zgłosić się do lekarza, jeśli u pacjenta wystąpią zaburzenia rytmu serca, takie jak szybkie bicie serca (palpitacje), trudności z oddychaniem, utrata przytomności.
Substancją czynną leku jest hydroksyzyna w postaci chlorowodorku.
Pozostałe składniki: laktoza jednowodna, skrobia kukurydziana, celuloza mikrokrystaliczna, powidon K 25, talk, magnezu stearynian. Skład otoczki: talk, kopolimer metakrylanu butylu zasadowy, kwas cytrynowy jednowodny, trietylu cytrynian, makrogol 6000, tytanu dwutlenek (E 171), symetykon, czerwień koszenilowa, lak (E 124).
