Oribion 150 mg 30 Tabletek o zmodyfikowanym uwalnianiu

1. Co to jest Oribion i w jakim celu się go stosuje

Oribion jest stosowanym w leczeniu depresji. Uważa się, że wpływa on na pewne substancje w mózgu
- noradrenalinę i dopaminę.

2. Informacje ważne przed przyjęciem leku Oribion

Kiedy nie przyjmować leku Oribion:
- jeśli pacjent ma uczulenie na bupropion lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku
  (wymienionych w punkcie 6)
- jeżeli pacjent przyjmuje jakiekolwiek inne leki, zawierające bupropion
- jeżeli pacjent ma padaczkę lub występowały u niego w przeszłości napady drgawkowe
- jeżeli pacjent ma guz mózgu
- jeżeli pacjent nadużywający alkoholu właśnie zaprzestał picia lub zamierza to uczynić
- jeśli pacjent zaprzestał ostatnio przyjmowania leków uspokajających lub przeciwlękowych
  (zwłaszcza benzodiazepin lub leków działających podobnie do benzodiazepin) albo zamierza to
  uczynić w trakcie przyjmowania leku Oribion
- jeżeli pacjent ma ciężką chorobę wątroby, taką jak marskość wątroby
- jeżeli u pacjenta występują lub występowały w przeszłości zaburzenia odżywiania (np. bulimia
  lub jadłowstręt psychiczny)
- jeżeli pacjent przyjmuje lub przyjmował w ciągu ostatnich 14 dni leki przeciwdepresyjne lub
  leki stosowane w chorobie Parkinsona zwane inhibitorami monoaminooksydazy (IMAO). Okres
  ten może być krótszy w przypadku niektórych typów IMAO, o czym poinformuje lekarz.

Jeżeli którakolwiek z powyższych sytuacji dotyczy pacjenta, należy natychmiast skontaktować
się z lekarzem i nie przyjmować leku Oribion.

Ostrzeżenia i środki ostrożności
Przed rozpoczęciem przyjmowania leku Oribion należy omówić to z lekarzem.

Napady drgawkowe (drgawki)
Należy poinformować lekarza prowadzącego przed rozpoczęciem leczenia lekiem Oribion:
- jeżeli pacjent regularnie pije duże ilości alkoholu
- jeżeli pacjent ma cukrzycę i stosuje insulinę lub doustne leki przeciwcukrzycowe
- jeżeli pacjent miał poważną ranę głowy lub inny uraz głowy
- jeżeli pacjent przyjmuje niektóre leki, patrz punkt „Oribion a inne leki”
- jeśli pacjent przyjmuje inne leki stosowane w leczeniu depresji, ponieważ stosowanie tych
  leków jednocześnie z lekiem Oribion może prowadzić do wystąpienia zespołu serotoninowego,
  choroby mogącej zagrażać życiu pacjenta (patrz „Oribion a inne leki” w tym punkcie ulotki).

Wykazano, że Oribion może wywoływać drgawki u około 1 na 1000 pacjentów. To działanie
niepożądane może wystąpić z większym prawdopodobieństwem u pacjentów z grup wymienionych
powyżej. Jeśli w trakcie leczenia wystąpią drgawki, należy przerwać stosowanie leku Oribion. Nie
należy go więcej przyjmować i trzeba skontaktować się z lekarzem prowadzącym.

Jeśli pacjent miał jakiekolwiek zaburzenia psychiczne
U niektórych pacjentów, przyjmujących Oribion, wystąpiły omamy lub urojenia (widzenie, słyszenie
lub wiara w rzeczy, które nie istnieją), zaburzenia myślenia lub skrajne wahania nastroju. Wystąpienie
takich objawów jest bardziej prawdopodobne u pacjentów, u których już kiedyś występowały
zaburzenia psychiczne. Jeśli powyższe dotyczy pacjenta, powinien on ponownie skontaktować się
z lekarzem prowadzącym przed rozpoczęciem przyjmowania leku Oribion. Lekarz może stwierdzić
konieczność prowadzenia terapii pod ścisłą kontrolą lub zalecić inne leczenie.

Wysokie ciśnienie krwi
U niektórych pacjentów przyjmujących lek Oribion wystąpił wzrost ciśnienia krwi, który wymagał
leczenia. Jeśli pacjent wcześniej miał wysokie ciśnienie krwi, to może ono ulec dalszemu zwiększeniu.
Jest to jeszcze bardziej prawdopodobne, jeśli pacjent stosuje także plastry nikotynowe wspomagające
odzwyczajenie się od palenia tytoniu.

Przed rozpoczęciem przyjmowania leku Oribion oraz w trakcie leczenia pacjent będzie miał mierzone
ciśnienie krwi, zwłaszcza jeśli wcześniej miał wysokie ciśnienie.

Myśli o samobójstwie oraz nasilenie objawów depresji
U pacjentów z depresją mogą wystąpić czasami myśli o samouszkodzeniu lub samobójstwie. Takie
zachowania mogą się nasilić po rozpoczęciu po raz pierwszy przyjmowania leków
przeciwdepresyjnych, ponieważ może upłynąć pewien czas, zanim te leki zaczną działać. Zwykle jest
to około dwóch tygodni, jednak niekiedy dłużej.

Takie myśli mogą występować częściej:
- jeśli pacjent miał wcześniej myśli samobójcze lub myśli o samouszkodzeniu
- jeśli pacjent jest młodym dorosłym. Badania kliniczne wykazały zwiększone ryzyko zachowań
  samobójczych u dorosłych w wieku poniżej 25 lat z zaburzeniami psychicznymi, którzy byli
  leczeni lekami przeciwdepresyjnymi.

W razie wystąpienia kiedykolwiek myśli o samouszkodzeniu lub samobójstwie, należy
natychmiast skontaktować się z lekarzem prowadzącym lub udać się do szpitala.

Pomocne może okazać się poinformowanie przez pacjenta kogoś z rodziny lub przyjaciół o tym, że ma
depresję i poproszenie o przeczytanie tej ulotki. Pacjent może prosić o poinformowanie go
w przypadku, gdy taka osoba uzna, że depresja nasila się lub zmiany w zachowaniu stają się
niepokojące.

Choroby wątroby lub nerek
U pacjentów z chorobą wątroby lub nerek działania niepożądane są bardziej prawdopodobne. Należy
omówić to z lekarzem prowadzącym przed rozpoczęciem przyjmowania leku Oribion. Lekarz może
stwierdzić konieczność prowadzenia terapii pod ścisłą kontrolą lub zalecić inne leczenie.

Dzieci i młodzież
Nie należy stosować leku Oribion u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat.
U pacjentów w wieku poniżej 18 lat leczonych lekami przeciwdepresyjnymi ryzyko myśli i zachowań
samobójczych jest większe.

Oribion a inne leki
Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta
obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować, w tym o preparatach
ziołowych, witaminowych i lekach wydawanych bez recepty. Lekarz może zmienić dawkę leku
Oribion lub zalecić zmianę dawkowania innego leku, przyjmowanego przez pacjenta.

Jeżeli pacjent przyjmuje obecnie lub przyjmował w ciągu ostatnich czternastu dni inne leki
przeciwdepresyjne, zwane inhibitorami monoaminooksydazy (IMAO), powinien skontaktować się
z lekarzem prowadzącym bez przyjmowania leku Oribion (patrz również: „Kiedy nie stosować leku
Oribion”, w punkcie 2).

Niektórych leków nie można przyjmować jednocześnie z lekiem Oribion. Niektóre z nich mogą
zwiększyć ryzyko wystąpienia drgawek. Inne leki mogą zwiększyć ryzyko innych działań
niepożądanych. Niektóre przykłady wymieniono poniżej, ale nie jest to pełny wykaz.

Drgawki mogą wystąpić częściej niż zwykle:
- jeżeli pacjent przyjmuje inne leki przeciwdepresyjne lub leki stosowane w leczeniu innych
  chorób psychicznych
- jeżeli pacjent przyjmuje teofilinę stosowaną w astmie lub chorobach płuc
- jeżeli pacjent przyjmuje tramadol, silny lek przeciwbólowy
- jeżeli pacjent przyjmował dotychczas leki uspokajające lub jeśli zamierza zaprzestać ich
  przyjmowania podczas stosowania leku Oribion (patrz również „Kiedy nie stosować leku
  Oribion”, w punkcie 2)
- jeżeli pacjent przyjmuje leki przeciwmalaryczne (takie jak meflochina lub chlorochina);
- jeżeli pacjent przyjmuje leki pobudzające lub inne leki ograniczające masę ciała lub apetyt
- jeżeli pacjent przyjmuje steroidy (doustnie lub we wstrzyknięciach)
- jeżeli pacjent przyjmuje antybiotyki zwane chinolonami
- jeżeli pacjent przyjmuje pewne leki przeciwhistaminowe, stosowane głównie w leczeniu alergii,
  które mogą powodować senność
- jeżeli pacjent przyjmuje leki przeciwcukrzycowe.

Jeśli którakolwiek z powyższych sytuacji dotyczy pacjenta, powinien on natychmiast omówić to
z lekarzem prowadzącym przed rozpoczęciem przyjmowania leku Oribion.

Inne działania niepożądane mogą wystąpić częściej niż zwykle:
- jeżeli pacjent przyjmuje inne leki przeciwdepresyjne (takie jak amitryptylina, fluoksetyna,
  paroksetyna, cytalopram, escytalopram, wenlafaksyna, dosulepina, dezypramina lub
  imipramina) lub leki stosowane w innych chorobach psychicznych (takie jak klozapina,
  rysperydon, tiorydazyna lub olanzapina). Lek Oribion może oddziaływać wzajemnie
  z niektórymi lekami stosowanymi w leczeniu depresji i u pacjenta mogą wystąpić zmiany stanu
  psychicznego (np. pobudzenie, omamy, śpiączka) i inne działania, takie jak temperatura ciała
  powyżej 38°C, zwiększenie częstości akcji serca, niestabilne ciśnienie krwi i wzmożenie
  odruchów, sztywność mięśni, brak koordynacji i (lub) objawy żołądkowo-jelitowe
  (np. nudności, wymioty, biegunka).
- jeżeli pacjent przyjmuje leki stosowane w leczeniu choroby Parkinsona (lewodopa, amantadyna
  lub orfenadryna)
- jeżeli pacjent przyjmuje leki, które wpływają na metabolizm leku Oribion w organizmie
  (karbamazepina, fenytoina, kwas walproinowy)
- jeżeli pacjent przyjmuje niektóre leki stosowane w leczeniu raka (takie jak cyklofosfamid,
  ifosfamid)
- jeżeli pacjent przyjmuje tyklopidynę lub klopidogrel, stosowane głównie w chorobach serca lub
  w zapobieganiu udarowi
- jeżeli pacjent przyjmuje leki beta-adrenolityczne (takie jak metoprolol), stosowane głównie
  w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi
- jeżeli pacjent przyjmuje niektóre leki do leczenia nieregularnego rytmu serca (propafenon lub
  flekainid)
- jeżeli pacjent stosuje plastry nikotynowe jako środek wspomagający odzwyczajanie się od
  palenia tytoniu.

Jeśli którakolwiek z powyższych sytuacji dotyczy pacjenta, powinien on natychmiast omówić to
z lekarzem prowadzącym przed rozpoczęciem przyjmowania leku Oribion. Lekarz oszacuje ryzyko
i korzyści z zastosowania leku Oribion.

Oribion może wykazywać mniejszą skuteczność:
- jeżeli pacjent przyjmuje rytonawir lub efawirenz, leki stosowane w leczeniu zakażeń HIV.

Jeśli ta sytuacja dotyczy pacjenta, należy poinformować lekarza prowadzącego. Lekarz prowadzący
oceni skuteczność leku Oribion u pacjenta. Może zaistnieć konieczność zwiększenia dawki lub
dokonania zmiany sposobu leczenia depresji. Nie należy zwiększać dawki leku Oribion bez zalecenia
lekarza prowadzącego, ponieważ może to zwiększyć ryzyko wystąpienia działań niepożądanych,
w tym drgawek.

Oribion może powodować zmniejszenie skuteczności niektórych leków:
- jeżeli pacjent przyjmuje tamoksyfen, stosowany w leczeniu raka piersi.
  Jeśli ta sytuacja dotyczy pacjenta, należy powiedzieć o tym lekarzowi. Może zaistnieć
  konieczność dokonania zmiany sposobu leczenia depresji.
- jeśli pacjent przyjmuje digoksynę, stosowaną w chorobach serca.
  Jeśli ta sytuacja dotyczy pacjenta, należy powiedzieć o tym lekarzowi. Może zaistnieć
  konieczność dokonania zmiany dawki digoksyny.

Oribion z alkoholem
Alkohol może wpływać na działanie leku Oribion, a jednoczesne przyjęcie może, choć rzadko,
powodować nerwowość lub zmieniać stan psychiczny. Niektórzy pacjenci mogą zauważyć, że są
bardziej wrażliwi na alkohol podczas przyjmowania leku Oribion. Lekarz może zalecić niepicie
alkoholu (piwa, wina, wódek) podczas przyjmowania leku Oribion, albo znaczne ograniczenie picia.
Jeżeli pacjent pije obecnie znaczne ilości alkoholu, nie należy nagle zaprzestawać picia, gdyż może to
wywołać drgawki. Należy porozmawiać z lekarzem o piciu alkoholu przed rozpoczęciem
przyjmowania leku Oribion.

Wpływ na badania moczu
Oribion może wpływać na wyniki badań laboratoryjnych wykrywających obecność innych leków.
Jeśli pacjent ma wykonywane takie badania, powinien poinformować lekarza lub personel szpitala, że
przyjmuje lek Oribion.

Ciąża i karmienie piersią
Jeśli pacjentka jest w ciąży, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, nie
powinna przyjmować tego leku, chyba że lekarz zadecyduje inaczej. Przed zastosowaniem tego leku
należy poradzić się lekarza lub farmaceuty. Wyniki niektórych badań, chociaż nie wszystkich,
wskazują na zwiększenie ryzyka wystąpienia wad urodzeniowych, zwłaszcza wad serca u dzieci,
których matki przyjmowały bupropion. Nie wiadomo, czy było to spowodowane stosowaniem leku
Oribion.

Składniki leku Oribion mogą przenikać do mleka kobiecego. Przed zastosowaniem leku Oribion
podczas karmienia piersią należy poradzić się lekarza lub farmaceuty.

Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn
Jeżeli Oribion powoduje zawroty głowy lub wrażenie pustki w głowie, nie należy prowadzić pojazdów
ani obsługiwać maszyn.

Substancje pomocnicze
Ten lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na dawkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od
sodu”.

3. Jak przyjmować Oribion

Ten lek należy zawsze przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. Lekarz prowadzący
zaleca dawkę indywidualnie dla pacjenta. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub
farmaceuty.

Poprawa samopoczucia pacjenta może nastąpić dopiero po pewnym czasie. Pełne działanie leku może
nastąpić po upływie kilku tygodni lub miesięcy. Nawet gdy pacjent zacznie czuć się lepiej, lekarz
prowadzący może zalecić dalsze stosowanie leku Oribion, aby zapobiec nawrotowi depresji.

Jakie dawki leku należy stosować
Zazwyczaj zalecana dawka dla dorosłych to jedna tabletka 150 mg raz na dobę. Lekarz prowadzący
może zalecić zwiększenie dawki do 300 mg raz na dobę, jeżeli po kilku tygodniach leczenia u pacjenta
nie następuje poprawa.

Dla niektórych pacjentów dawka 150 mg raz na dobę jest wystarczająca przez cały okres leczenia.
Lekarz prowadzący może zalecić takie dawkowanie w przypadku chorób wątroby lub nerek.

Jak długo stosować leczenie
Tylko lekarz, wspólnie z pacjentem, może zadecydować, jak długo stosować leczenie z użyciem leku
Oribion. Mogą upłynąć tygodnie lub miesiące, zanim zaobserwuje się jakąkolwiek poprawę. Pacjent
powinien regularnie omawiać z lekarzem prowadzącym objawy swojej depresji, aby można było
zadecydować, jak długo powinien być leczony. Jeżeli pacjent poczuje się lepiej, lekarz prowadzący
może zalecić dalsze stosowanie leku Oribion, aby zapobiec nawrotowi depresji.

Stosowanie u dzieci i młodzieży
Nie należy stosować leku Oribion u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat.

Sposób podawania
Dawkę leku Oribion należy przyjmować rano. Nie należy przyjmować leku Oribion częściej niż raz na
dobę.

Tabletka pokryta jest otoczką, która powoli uwalnia lek do przewodu pokarmowego. Pacjent może
zauważyć w stolcu coś, co wygląda jak tabletka. Jest to pusta otoczka, która została wydalona
z organizmu.

Tabletki leku należy połykać w całości. Nie należy ich żuć, rozkruszać ani dzielić – jeśli tak się zrobi,
istnieje niebezpieczeństwo przedawkowania, ze względu na zbyt szybkie uwalnianie substancji
czynnej leku w organizmie. Może to zwiększyć ryzyko wystąpienia dzi