*Produkty na liście rezerwacji leków na receptę:
Przejdź do rezerwacji
CCHF – jak rozpoznać i leczyć krymsko-kongijską gorączkę krwotoczną? Czy można się na nią zaszczepić? Sprawdź!

CCHF – jak rozpoznać i leczyć krymsko-kongijską gorączkę krwotoczną? Czy można się na nią zaszczepić? Sprawdź!

Krymsko-kongijska gorączka krwotoczna (CCHF) - co to za choroba? Jakie są jej objawy? Czy jest dostępne skuteczne leczenie CCHF? Czy można się zaszczepić na krymsko-kongijską gorączkę krwotoczną? Gdzie występuje choroba i jak się można zarazić? Sprawdź! Oto najważniejsze informacje!

Krymsko-kongijska gorączka krwotoczna (CCHF, ang. Crimean–Congo hemorrhagic fever) to choroba wirusowa, która jest przenoszona przez kleszcze.

Po raz pierwszy wykryto ją w 1944 roku na Półwyspie Krymskim, po czym w 1956 roku odnotowano podobne objawy u pacjentów w Kongo Belgijskim. W efekcie odkryta choroba została określona jako “krymsko-kongijska”, a jej monitorowanie jest aktualnie ważnym celem Światowej Organizacji Zdrowia (ang. World Health Organization, WHO).

Krymsko-kongijska gorączka krwotoczna jest notowana przede wszystkim na terenie Afrykiw krajach azjatyckich, na Bliskim Wschodzie oraz w południowo-wschodniej Europie. Zmieniający się klimat i powszechna możliwość podróżowania sprawiają jednak, że choroba stanowi poważne zagrożenie zdrowia publicznego na coraz większym obszarze, co wymusza konieczność szerzenia wiedzy i prowadzenia kampanii informacyjnych dotyczących tej poważnej gorączki krwotocznej.

Jaki czynnik wywołuje krymsko - kongijską gorączkę krwotoczną?

Czynnikiem etiologicznym krymsko - kongijskej gorączki krwotocznej są wirusy z rzędu Bunyavirales, których wektorem są kleszcze z rodzaju Hyalomma.

Najczęściej występującym przedstawicielem jest kleszcz afrykański (Hyalomma marginatum), zwany też kleszczem wędrownym lub kleszczem gigantem. Gatunek ten jest popularnie określany jako “monster tick”, co podkreśla jego rozmiar oraz udział w przenoszeniu chorób wirusowych, stanowiących poważne zagrożenie dla ludzi i zwierząt.

Innym znanym gatunkiem kleszcza przenoszącego wirusa CCHF jest Hyalomma lusitanicum, który występuje przede wszystkim na terenie Europy Południowo-Zachodniej oraz Afryki Północnej.

Rezerwuarem wirusa są domowe zwierzęta gospodarskie oraz dzikie kręgowce, szczególnie ptaki.

 Wirus CCHF - kilka ważnych informacji!

Wirus krymsko - kongijskej gorączki krwotocznej (wirus CCHF) ma wielkość od 80 do 100 nm oraz posiada genom w postaci jednoniciowego RNA, który jest podzielony na trzy segmenty:

  • segment S (tzw. small), odpowiedzialny za kodowanie białka nukleokapsydu (N),
  • segment M (tzw. medium), który koduje prekursor glikoproteiny (GPC),
  • segment L (tzw. large), w którym zakodowana jest polimeraza zależna od RNA.

Patogen charakteryzuje się wysoką różnorodnością genetyczną, co poskutkowało wyróżnieniem siedmiu genotypów wirusa (genotypy I–VII).

Warto wspomnieć, że wirus staje się nieaktywny pod wpływem następujących czynników:

  • inkubacja w 56°C przez co najmniej 30 min,
  • zastosowanie 1% roztworu podchlorynu,
  • zastosowanie 2% aldehydu glutarowego.

Jakie są drogi zakażenia CCHF?

Do zarażenia człowieka może dojść poprzez:

  • ukąszenie przez zainfekowanego kleszcza,
  • kontakt z płynami ustrojowymi osoby chorej,
  • kontakt z materiałem biologicznym pochodzącym od zainfekowanych zwierząt,
  • istnieje możliwość zakażeń szpitalnych (np. w wyniku braku stosowania rękawiczek jednorazowych podczas opieki nad chorym).

Okres wylęgania wynosi kilka dni (zwykle od 1 do 3 dni) w przypadku ukąszenia przez zainfekowanego kleszcza lub nawet do 7 dni po kontakcie z zainfekowanym materiałem biologicznym pochodzącym od człowieka lub zwierzęcia.

Jakie są objawy? Czy jest to choroba śmiertelna?

Wirusy CCHF zarażają komórki gospodarza na drodze endocytozy zależnej od klatryny, która jest białkiem uczestniczącym w przekazywaniu informacji w komórce. Patogeny namnażają się najpierw w komórkach nabłonka naczyniowego, komórkach dendrytycznych oraz makrofagach, po czym atakują węzły chłonne i narządy wewnętrzne (głównie wątrobę i śledzionę). Dochodzi do intensywnej produkcji cytokin prozapalnych oraz zwiększonej przepuszczalności naczyń krwionośnych. Najpoważniejszym skutkiem jest niewydolność wielonarządowa oraz wstrząs, który niestety może prowadzić do śmierci

Objawy choroby obejmują między innymi:

  • wysoką gorączkę, której towarzyszą dreszcze,
  • nagły i silny ból głowy (zwłaszcza w pierwszej fazie choroby),
  • zawroty głowy,
  • ból brzucha,
  • wymioty,
  • biegunkę,
  • ból i sztywność mięśni,
  • senność i osłabienie,
  • ból gałek ocznych,
  • światłowstręt,
  • pojawienie się siniaków na ciele,
  • obrzęk wątroby i śledziony,
  • krwawienia z nosa,
  • wysypka plamisto-grudkowa (w części pacjentów),
  • przekrwienie spojówek,
  • dezorientację i agresję,
  • krwotok oraz wybroczyny na skórze i śluzówkach (zwłaszcza w ciężkich przypadkach).

Niestety krymsko - kongijska gorączka krwotoczna  w wielu przypadkach ma ciężki przebieg i jest obarczona wysokim ryzykiem zgonu. Według danych udostępnionych przez WHO, wskaźnik śmiertelności wynosi od 10- do 40%.

Diagnostyka i leczenie krymsko - kongijskiej gorączki krwotocznej

Diagnostyka krymsko - kongijskiej gorączki krwotocznej obejmuje wywiad lekarski oraz następujące badania:

  • test IgM oraz IgG ELISA,
  • test immunofluorescencji pośredniej,
  • metody molekularne (RT-PCR),
  • izolację wirusa z krwi pacjenta.

W badaniach laboratoryjnych występuje:

  • trombocytopenia,
  • leukopenia,
  • wysoka aktywność aminotransferazy alaninowej (ALT) i asparaginianowej (AST),
  • wysoka aktywność dehydrogenazy mleczanowej,
  • wysoka aktywność fosfokinazy kreatynowej.

W leczeniu kluczowe jest zadbanie o prawidłową gospodarkę wodno-elektrolitową u pacjenta. W przypadku występowania gorączki można podawany jest paracetamol.

Do pozostałych stosowanych leków zaliczamy:

  • rybawirynę,
  • inhibitory pompy protonowej (leczenie krwawień w przewodzie pokarmowym),
  • fawipirawir,
  • kationowe leki amfifilowe,
  • interferon.

Powrót do zdrowia trwa od około 20 dni do roku.

Do chwili obecnej na rynku nie ma dostępnej szczepionki chroniącej przed krymsko - kongijską gorączką krwotoczną, jednak trwają intensywne prace badawcze w tym kierunku.

Aktualnie nie ma szczepionki chroniącej przed krymsko - kongijską gorączką krwotoczną!

Krymsko - kongijska gorączka krwotoczna - gdzie występuje? Czy jest odnotowana w Polsce?

Miejsca endemicznego występowania choroby obejmują:

  • Afrykę,
  • Bliski Wschód,
  • Azję Południowo-Wschodniej,
  • południowo-wschodnią część Europy.

Oprócz krajów afrykańskich, chorobę zgłosiły także następujące państwa:

  • Albania
  • Armenia,
  • Bułgaria,
  • Gruzja,
  • Grecja,
  • Hiszpania,
  • Kosowo,
  • Rosja,
  • Serbia,
  • Turcja,
  • Ukraina,
  • Kazachstan,
  • Tadżykistan,
  • Turkmenistan,
  • Uzbekistan.

Warto podkreślić, że aktualnie krymsko - kongijska gorączka krwotoczna jest odnotowywana na coraz bardziej rozległych obszarach, co jest efektem zjawisk takich jak:

  • przenoszenie kleszczy przez ptaki wędrowne,
  • globalizacja handlu,
  • zmiany klimatyczne,
  • możliwość łatwego podróżowania.

W Polsce do tej pory nie odnotowano żadnego przypadku choroby wywołanej przez wirusa CCHF, natomiast analizowana jest sytuacja związana z występowaniem kleszczy afrykańskich w naszym kraju (dotychczas fakt ten nie został oficjalnie potwierdzony).

Bibliografia

  • Gliński, Z., & Żmuda, A. (2024). Krymsko-kongijska gorączka krwotoczna–80 lat badań. Zycie Weterynaryjne, 99.
  • Hawman, D. W., & Feldmann, H. (2023). Crimean–Congo haemorrhagic fever virus. Nature Reviews Microbiology, 21(7), 463-477.
  • Kostro, K., Luft-Deptuła, D., & Gliński, Z. (2008). Krwotoczna gorączka krymsko-kongijska–nowo zagrażająca choroba przenoszona przez wektory biologiczne. Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska sectio DD Medicina Veterinaria, 63(4), 1-7.
  • Lindeborg, M., Barboutis, C., Ehrenborg, C., Fransson, T., Jaenson, T. G., Lindgren, P. E.,  Lundkvist, A., Nyström, F., Salaneck, E., Waldenström, J., Olsen, B. (2012). Migratory birds, ticks, and Crimean-Congo hemorrhagic fever virus. Emerging infectious diseases, 18(12), 2095.
  • Carter, S. D., Surtees, R., Walter, C. T., Ariza, A., Bergeron, É., Nichol, S. T., Hiscox, J.A., Edwards, T.A., Barr, J. N. (2012). Structure, function, and evolution of the Crimean-Congo hemorrhagic fever virus nucleocapsid protein. Journal of virology, 86(20), 10914-10923.
  • https://www.gov.pl/web/gis/goraczka-krwotoczna-krymsko-kongijska (data dostępu: 28.07.2024)
  • https://medycynatropikalna.pl/choroba/krymsko-kongijska-goraczka-krwotoczna (data dostępu: 28.07.2024)
  • https://www.who.int/health-topics/crimean-congo-haemorrhagic-fever/#tab=tab_1 (data dostępu: 28.07.2024)
  • https://www.ecdc.europa.eu/en/publications-data/crimean-congo-haemorrhagic-fever-annual-epidemiological-report-2022 (data dostępu: 28.07.2024)
Udostępnij:

Autor Ewa Fiedorowicz Zobacz profil
Doktor nauk biologicznych w specjalności biochemia, biolog molekularny, aktywny nauczyciel akademicki i promotorka wielu prac dyplomowych, popularyzatorka nauki. Autorka i współautorka licznych prac naukowych publikowanych w międzynarodowych czasopismach. Przedmiotem jej zainteresowań są zagadnienia z zakresu biochemii medycznej, w tym nadwrażliwości pokarmowej. Pasjonatka wykorzystywania technik immunoenzymatycznych i hodowli komórek in vitro w badaniach naukowych.
Następna porada
Krztusiec – co musisz wiedzieć? Poznaj przyczyny, objawy i sposób leczenia. Sprawdź, jak uniknąć zakażenia! Czytaj więcej